Nawoord bij De legende van het prieel

Vestdijk schreef dit korte en een beetje sprookjesachtige verhaal toen hij nog maar kort in Doorn woonde. Het moet ongeveer geschreven zijn in 1939. Hij was direct zeer gegrepen door het natuurschoon in de directe omgeving van zijn huis aan de Parklaan. Vooral de Postweg inspireerde hem veel en vaak bij het schrijven van verhalen en romans. Zo gebruikte hij het decor van de Postweg al in het verhaal Drie vaders, maar ook in de roman De onmogelijke moord, weer een tiental jaren later. Gedurende de vijfendertig jaar dat Vestdijk woonde en werkte in Doorn bleef die oostkant van Doorn hem boeien, vooral omdat aan die kant de veranderingen in Doorn lang uitbleven en omdat hij nog dagelijks hier fietste en wandelde.
Een keuze voor dit verhaal ter gelegenheid van het Festival Verhaal van de Heuvelrug in oktober 2008 was door mij dan ook snel gemaakt. Het prieel is weliswaar niet meer terug te vinden, maar wanneer we nu nog over de Postweg lopen naar Hotel Sandenburg zien we nog steeds het 'zinloze hek' en de ruïne liggen aan de linkerkant, ongeveer een vijftigtal meters na het begin van die schitterende beukenlaan.Ik wens iedereen veel plezier met dit wonderlijke verhaal over een van de mooiste en oudste plekjes van Doorn.

Mieke Vestdijk, augustus 2008